Farsça’dan Türkçe’ye geçen “saz” terimi, halk sanatçılarının şiirlerini söylerken çaldıkları telli çalgının genel adıdır. Aşıkların şiirlerini sazla birlikte söylemelerinden dolayı, son dönem edebiyat tarihçileri aşıklara “saz şairi,” yaptıkları edebiyata da “aşık edebiyatı”, icra ettikleri enstrümana da “aşık sazı” demişlerdir.

Tırnak ve parmaklarla (şelpe tekniği) ya da tezene denilen esnek bir materyal ile icra edilir.